Czternasty

Badałeś wzrokiem jej sylwetkę spoczywającą na parapecie usytuowanym w salonie tuż przy tafli szkła, zwilżając usta ciemnym płynem zawartym w czerwonym kubku. Jej drobne, ale jakże niezwykłe, warte dla ciebie niczym jeden z największych skarbów ciało okrywał jedynie materiał twojej czerwonej koszulki, która sięgała jej do połowy ud. Wpatrywałeś w nią oczarowany jej urokiem i błogością jaka widniała na jej twarzy od momentu przebudzenia. Nadal ciężko ci było uwierzyć w to, że jest twoja, że ją posiadasz i kwalifikujesz jako jeden z cudów, które naprawdę rzadko zdarzają się w ludzkim  życiu. Na moment oderwała oliwkowe tęczówki, którymi omiatała panoramę miasta, od okna i umieściła ich wzrok na twojej twarzy. Mimowolnie kąciki twoich ust drasnęły wyżyny pod wpływem jej przeszywającego spojrzenia jakim obdarowała twoją osobę. Podwinęła kolana pod brodę i objęła je ramieniem, ustępując ci kawałek przestrzeni, abyś potowarzyszył jej przy podziwianiu krajobrazu Krakowa. Opadłeś na wolne miejsce i podziwiałeś jak zatapia swoje usta w parującym napoju, mrucząc pod nosem z zadowoleniem, gdy posmak ulubionej kawy rozprzestrzenił się po jej kubkach smakowych. Była taka idealna. Taka wymarzona. A przede wszystkim nigdzie się nie śpieszyła, miała dla ciebie czas i wiedziałeś, że może dla ciebie przeznaczyć jego dużą ilość. A tego właśnie potrzebowałeś. Aby ktoś o ciebie dbał, zabiegał, kochał. Choć tego ostatniego w jej przypadku nie byłeś pewny, gdyż jak dotąd z jej ust nie padły te dwa magiczne, wywołujące szybsze bicie serca, dreszcz na plecach czy iskierki w oczach, słowa. Trochę się obawiałeś, że być może nie darzy cię, a nawet nie ma zamiaru darzyć takim uczuciem, ale przecież dopiero niedawno nastał wasz początek. Inauguracja, zalążek waszej wspólnej drogi, która miałeś nadzieję, będzie trwała po wasz kres. Rozkoszowałeś się tą beztroską chwilą i milczałeś wraz z Paulą. Zatonąłeś spojrzeniem w scenerii rozpoczynającego już tętnić życiem miasta i odchylałeś palce szatynki oplatające naczynie z kofeinową cieczą. W końcu splotłeś je ze swoją smukłą dłonią i ścisnąłeś, przyciągając do warg, aby musnąć je delikatnie. Na twarz szatynki wpłynął delikatny uśmiech i złożyła na twoim policzku czuły pocałunek, po czym zeskoczyła z parapetu i pognała pod prysznic. Ty tymczasem oczyściłeś kuchnie ze śladów wcześniejszego spożycia posiłku. Nagle po wnętrzu salonu rozbrzmiał znajomy utwór. Popędziłeś do danego pomieszczenia i bez spoglądania na wyświetlacz odebrałeś połączenie.

      —Widzę, że ładnie się pozbierałeś po naszym rozstaniu. —znajoma barwa głosu, tym razem pełna zawiści, rozbrzmiała w słuchawce. —Poszłam ci nawet na rękę tym rozstaniem. —prychnęła kobieta.

—Skąd o tym wiesz? —parsknąłeś odrobinę zdziwiony.

—Nie trudno was nie zauważyć. —mogłeś się założyć, że teraz uśmiecha się wrednie pod nosem.

—To nie twoja sprawa, Ewa. —wycedziłeś przez zaciśnięte zęby. —Po za tym to ty nie chciałaś mnie słuchać.

—To nie zmienia faktu, że mogłeś być wobec mnie fair i nie mieć romansu z nią podczas naszego związku. —rzekła oburzona.

—Nie miałem z nią romansu! To była jedna noc! —czułeś jak twoje ciało kipi, płonie wściekłością na osobę byłej partnerki, a prawie twojej żony.

—Wiesz co, Janek? A zawsze miałam cię za takiego szlachetnego, szczerego.

***

Musnąłeś ustami na pożegnanie policzki rodzicielki, wysłuchując jej próśb o pozostawienie budynku, w którym spędziłeś pełne beztroski dzieciństwo, w nienagannym stanie oraz w tym samym miejscu, kiedy zdecyduje się z ojcem wrócić do Krakowa. Zaśmiałeś się na jej słowa, które były już procedurą wypełnianą przed każdym dłuższym wyjazdem i ułożyłeś dłonie na jej ramionach, zapewniając ją, że nic złego się nie stanie. Odniosłeś jej masywną torbę do bagażnika czarnego BMW i zamknąłeś w silnym uścisku, w głębi ciesząc się jak dziecko, że twoja matka wpadła na pomysł odwiedzenia i pozostania na tydzień u ciotki w stolicy Polski.  Gdy tylko blondynka przymknęła za sobą drzwi samochodu, a jego ryk stał się niesłyszalny dla twoich uszu zaciągnąłeś do rodzinnego domu szatynkę, korzystając z nieobecności rodziców. Kilka godzin później jednak obłędnie żałowałeś tej decyzji. Twoja partnerka z kursu tańca od poranka była jakaś wybredna, niemrawa i kręciła nosem nad błahymi sprawami. Chcąc ją wprowadzić w odpowiedni nastrój powędrowałeś do supermarketu i wyposażony w czerwone wino oraz truskawki i czekoladę, w którą zamierzałeś urozmaicić owoce wkroczyłeś do wnętrza domu. Na powitanie otrzymałeś stos ubrań wymierzony prosto w twoją twarz oraz pretensje od ukochanej ich dotyczące. A mianowicie, że nie dbasz o porządek w pokoju, że nie pierzesz systematycznie brudnych, przepoconych ciuchów oraz wiele innych zarzutów. Zacisnąłeś pięści zdenerwowany, ale wyposażyłeś usta w delikatny uśmiech oraz łagodny głos, który miał ukoić nabuzowaną negatywną energią przedstawicielkę płci pięknej. Niestety jednak Paula widocznie utonęła w morzu pesymizmu i okręciła się na pięcie, lekceważąc twoje tłumaczenia i decydując się na okupywanie kanapy w doborowym towarzystwie twojej przyszłej szwagierki. Pokręciłeś z niedowierzaniem głową nad widokiem Tomka, który także nie przeżywał dzisiaj dobrych chwil w obecności ukochanej. Spragniony bliskości po długim czasie rozłąki z przyszłą dziennikarką starał się zyskać jej uwagę na wszelkie sposoby, oczekując jedynie pocałunków pełnych pasji czy zagłębienia dłoni pod materiałem jej koszulki na ramiączkach. Na twoją twarz wpłynął grymas, kiedy oberwał porządnie sporych rozmiarów książką prosto w głowę. Potarł pulsujące bólem miejsce i przyodział usta w promienny uśmiech, opierając dłonie na barkach partnerki, starając się ją ostudzić ze złości i zjeżdżając wargami na skórę jej szyi. O dziwo nie spodobało jej się to za bardzo i warknęła na niego jeszcze głośniej niż wcześniej. W końcu odpuścił i  zaszył się w swoim lokum, mając serdecznie dość wyrzutów Kaśki.  Dybaś rozbawiona całą sytuacją zakryła usta ręką, starając się powstrzymać cisnący się jej do gardła śmiech, a ty westchnąłeś głośno. Wytrzeszczyłeś oczy, gdy dotarł do ciebie odgłos otwarcia paczki chipsów a chwilę później ich chrupanie z buzi Pauli.

—A ty nie miałaś iść dzisiaj na siłownie? —zagaiłeś do niej, opadając na wolne obok miejsce.

—Miałam, ale zmieniłam plany. —wzruszyła ramionami. — A co sugerujesz mi coś? Co jestem gruba, tak? —naskoczyła na ciebie, mierząc w ciebie pełnym złości wzrokiem.

—Nic takiego nie powiedziałem, skarbie. —odparłeś, pozostawiając mokry ślad na jej odkrytej skórze barku.

—Ale pomyślałeś! Wszyscy jesteście tacy sami! Chodzi wam tylko o seks!

—Dokładnie, szwagierko! Chcesz się przytulić, poleżeć czy pośmiać a oni już tylko zjeżdżają tymi łapami na dupę i macanko! —żywo gestykulowała dłońmi miedzianowłosa.

Poderwałeś się z kanapy, chcąc uniknąć oberwania od niewiast zebranych w salonie i zrezygnowany przysłuchiwałeś się ich rozmowie, popijając Pepsi z bezbarwnej, oszronionej pod wpływem schłodzonej przez lodówkę cieczy szklanki. Brat, który zjawił się w kuchni popatrzył na ciebie bezsilny i wyrwał ci naczynie, upijając niewielki łyk. Spojrzał znacząco na wasze połówki i machnął zrezygnowany ręką, wymieniając z tobą kilka zdań.

***

Gładziłeś dłonią odkryte ramie szatynki okupując wraz z nią sofę w salonie i śledząc losy bohaterów tureckiej telenoweli, którą ona uwielbiała. Wzdrygnąłeś się na nagłe trzaśnięcie drzwi i zwróciłeś wzrok  w ich kierunku. Zmarnowana miedzianowłosa powłóczyła za sobą nogami, będąc widocznie wykończona pobytem w centrum miasta. Pojawiła się w pomieszczeniu, w którym przebywałeś wraz z dziewczyną, po czym opadła na fotel. Z jej twarzy dało się z łatwością czytać jak z otwartej księgi. Widoczna na niej była wyraźna obawa oraz wyczerpanie fizyczne. Była czymś naprawdę zmartwiona, ale postanowiłeś nie dowiadywać się powodu tego, aby nie oberwać jak chłopak, z którym łączyły cię węzły krwi. Zmarszczyłeś brwi, snując refleksje na temat tego co wydarzyło się podczas jej nieobecności w domu. Jednak to czego się po chwili dowiedziałeś przeszło twoje najśmielsze oczekiwania, a jej partnera chyba także.

—Gdzie jest Tomek? —odezwała się, przeszywając nieskazitelną, przerywaną jedynie dialogami toczącymi się w telewizji, ciszę  i przeskakując wzrokiem z twojej twarzy na twarz twojej towarzyszki.

—U siebie. —mruknęła Paula, nie odrywając wzroku od telewizora.

—Ktoś mnie wołał? —w pomieszczeniu nagle pojawił się zaintrygowany, podpierający się na biodrach rękami wspominany siatkarz.

—Kochanie, bo tak mi przykro, ale… —wypowiadała nieśmiało 20-latka.

—Ale co? — przerwał jej twój brat, patrząc na nią wyczekująco.

—Mam dzisiaj ten dzień i rozpieprzyłam ci samochód. — zakończyła swoją wypowiedź miedzianowłosa, spuszczając głowę. —Ja naprawdę nie chciałam. Przepraszam. —mówiła skruszona.

—Co zrobiłaś?! —wrzasnął zdenerwowany brunet. — I uważasz, że to powód, aby rozpierdolić mi samochód!? Nie no trzymajcie mnie, bo ją uduszę za nim złoży jaja!

—Nie żeby coś, ale gdybyś jej nie ten teges to by nie było na to szans także to też twoja… —włączyła się do konwersacji pary Dybaś.

—Przymknij się, Paula. —rzucił stanowczo 20-latek.

Roześmiałeś się na słowa twojej piękności i obserwowałeś jak najmłodszy członek rodziny Fornalów osiedlonych w Krakowie opuszcza budynek w ekstremalnym tempie. Mogłeś się założyć, że nawet na zgrupowaniu przed Mistrzostwami Świata w Zakopanem nie hasał tak szybko. Zaniepokoiła cię jednak ta pulsująca na jego czole purpurowa, niemalże fioletowa żyłka. Wymieniłeś z szatynką wymowne spojrzenie i rozbawiony wraz z nią zameldowałeś się na dworze. Skrzywiłeś się znacznie, gdy twoim błękitnym tęczówkom ukazał się zdefektowany przód karoserii srebrnego Hyundaia. Tytus złapał się za głowę, a dostrzegając twoją minę wzniósł dłoń, dając ci do odczytania znak, a także prośbę, abyś tego nawet nie raczył komentować.

—Ale to naprawdę nie była moja wina, przysięgam! To ten szmaciarz we mnie wjechał! —starała się tłumaczyć studentka.

Tomek zgromił ją jedynie pionującym wzrokiem, a później byłeś wraz z Paulą świadkiem potężnej awantury w związku twojego brata. Żałowałeś tylko, że nie przygotowałeś sobie wcześniej popcornu oraz świetnej jakości sprzętu do nagrywania, aby utrwalić tą dramatyczną w ich relacjach chwilę oraz zarazem widowiskową, powalającą na łopatki komedię. Usadowiłeś się wraz z dziewczyną na trawniku i usytuowałeś  ją na swoich udach.

—Chcesz rozstania?! Proszę bardzo! —krzyczał Fornal.

—Świetnie! Czyli koniec! —wtórowała mu wpatrzona w niego z przepełnioną różnymi emocjami twarzą przyszła dziennikarka.

—Tak, dokładnie! —przytaknął jej ochoczo przyjmujący.

—Czyli dobrze mamusia mówiła, że dla facetów to tylko bryka najważniejsza i nic więcej! Żadna kobieta, narzeczona ani nawet żona! —starała mu się dogryźć twoja niedoszła szwagierka.

—To nie tak! —doskoczył do niej brunet.

—Nie mów do mnie, gdy jesteśmy w rozpadzie! —rzekła stanowczo, odwracając się do niego plecami.

—Sama do mnie mówisz! —zarzucił jej.

—Bo ty zacząłeś! —kontynuowała ten niemający sensu dialog miedzianowłosa.

—A ty to kontynuujesz!

—Dobra! To teraz cisza!

Skinął głową twój braciszek i ze splecionymi na klatce ramionami wpatrywał się w niebo. Opierał się nonszalancko o karoserię uszkodzonego pojazdu, spoglądając kątem oka na Katarzynę.  Ta także nie miała zamiaru przerwać tej panującej przez dłuższą chwilę ciszy, która skąpana jedynie była odgłosami przejeżdżających wokół posesji twojej rodziny samochodów. Przedstawiciel radomskiego klubu jednak nie wytrwał w swoich postanowieniach i przystanął naprzeciw dziewczyny. Nagle przywarł do jej warg, ujmując jej biodra w swoje dłonie.

—Kocham cię! —rzucił rozemocjonowany nadal po dłuższej wymianie zdań.

—A ja ciebie! —odwrzasnęła dziewczyna, odrywając się na sekundę od jego ust, aby ponownie do nich przylec.

—Nie nadąży za nimi. — skwitowałeś, podnosząc się z podłoża.

—A takie fajne przedstawienie było.. —wydęła dolną wargę Paula.

~*~

Hello! ^^

Witam Was po raz pierwszy w marcu i na wstępie od razu przepraszam, że dopiero teraz, nie w sobotę, ale  chodzę zakręcona i zapomniałam dodać rozdziału, bowiem zbyt podekscytowałam się meczem, na który jechałam haha :D Mam nadzieję, że mi to wybaczycie ^^ Jest to chyba mój ulubiony rozdział w tym opowiadaniu :3 Pamiętam jak luźno i przyjemnie mi się go tworzyło :D Kaśkę i Paulę dopadły "te chwile", a chłopaki zostały ich ofiarami..No, ale cóż.. Tak to w związkach bywa! xD  Liczę na to, że Was choć trochę rozbawiłam takim obrazem ich wspólnego życia oraz, że się podobało! Koniecznie dajcie znać w komentarzach co o tym myślicie ;) Całuję i do zobaczenia w sobotę! ;*

PS: Zapraszam na Tomka Fornala & Mateusza Masłowskiego >>Kotwica, która ściągnęła ich na dno<<