Piętnasty

Zamarłeś, kiedy po wnętrzu salonu rozległ się szczęk zamka, co świadczyło o tym, że ktoś przekręca w nim kluczyk. Po chwili jednak odetchnąłeś z ulgą, przypominając sobie, że przecież Tomek porwał do Radomia przyszłą dziennikarkę i zapewne właśnie teraz próbował się dostać do rodzinnego miasta. Zwilżyłeś wargami skórę przedramienia należącą do szatynki i wzniosłeś nikle kącik ust, przyłapując jej oliwkowe tęczówki na wpatrywaniu się w ciebie. Pogładziła twój policzek swoją drobną dłonią i uśmiechnęła się delikatnie. Zastygłeś w bezruchu, gdy po wnętrzu pomieszczenia rozniosło się znajome stukanie obcasów, a ty już wiedziałeś do kogo należą uchwycone przez twoje oczy czarne szpilki. Blondynka przystanęła, lustrując uważnym wzrokiem waszą dwójkę spoczywająca na sofie. Wtulona w twój bok dziewczyna momentalnie zmieniła pozycję na siedzącą, opierając się plecami o mebel i przyglądała się wnikliwie twojej rodzicielce. Wyciągnąłeś się leniwie i popatrzyłeś na kobietę, starając się wyczytać z mimiki jej twarzy jakiekolwiek emocje. Niestety, przykryła je tak perfekcyjnie jak wypryski co ranka warstwą korektora.

- Janek, nie masz mi przypadkiem czegoś do powiedzenia?-wypowiedziała łagodnie, splatając ramiona na piersiach i wznosząc jedną z brwi.

- Ehm..-odchrząknąłeś donośnie. - A owszem. Tomek i Kaśka pojechali do Radomia. Nie wiem kiedy wrócą.-wyrecytowałeś na jednym wdechu niczym inwokacje.

- Nie o to mi chodziło.-rzuciła kobieta, wywracając oczami.

Przełknąłeś głośno ślinę, spoglądając przelotnie na szatynkę. Ta pokryła twoją dłoń swoją i splotła wasze palce, a przez twoje usta mimowolnie przebiegł lekki uśmiech. Nabrałeś pewności siebie i ponownie zwróciłeś głowę w kierunku wuefistki, która tym razem nie była sama. Za jej plecami stał równie zdziwiony zaistniałą sytuacją co ona mężczyzna.

- Mamo, tato, to moja dziewczyna, Paula.-oświadczyłeś z delikatnym uśmiechem, wskazując wolną dłonią na twoją towarzyszkę.

- Ja dobrze rozumiem?!-wytrzeszczyła oczy pani Fornal. - Chcesz mi powiedzieć, że to ta dziewczyna, z którą zdradziłeś Ewę i teraz śmiesz ją przyprowadzać pod mój dach?!-znacznie podniosła ton głosu.

- Dorota, uspokój się.-ułożył  na jej ramieniu dłoń twój ojciec.- Janek, naprawdę cieszę się, że się pozbierałeś po rozstaniu z Ewą, ale kurczę nie musisz serwować od razu takich akcji matce. –roześmiał się.

- Chcesz mi powiedzieć Marek, że ty się na to zgadzasz?! Nie no to jest czysty absurd! On sobie zrujnował przyszłość, a teraz śmie ją tu przyprowadzać! –wydzierała się kobieta, mordując cię i szatynkę za przemian wzrokiem.

- Mamo, ja sobie nie życzę, abyś wtrącała się w moje życie, a przede wszystkim tak mówiła o Pauli!- powiedziałeś twardo, przystająco naprzeciwko niej i wpatrując się w jej oczy.

- Wiedz, że jestem przeciwna temu związkowi i naprawdę lepiej już pójdzie jak ona już sobie pójdzie!

- Proszę pani, tak to ze mną Janek zdradził Ewę, ale ich związek już dawno upadał. Mówił mi o wszystkim i dobrze wiem jaka pomiędzy nimi była sytuacja i bardzo proszę, aby pani nie patrzyła na mnie przez pryzmat wyrządzenia krzywdy pani rodzinie, bo do zdrady potrzebna jest dwójka osób, a gdyby to się nie wydarzyło Janek nie odkryłby faktu, że jesteśmy sobie pisani. - nakreślała sytuację twojej mamie spokojnym tonem głosu szatynka.

-Jesteś bezczelna! Zbudowałaś swoje szczęście na nieszczęściu Ewy!

-Nie, ja dłużej tego tolerował nie będę.-warknąłeś zirytowany.- Paula, zbieraj swoje rzeczy i wynosimy się stąd, bo tu się jakaś patologia tworzy.-zwróciłeś się w kierunku ukochanej.

Dziewczyna posłusznie pognała do twojego pokoju, a ty patrzyłeś na rodzicielkę, kręcąc z niedowierzaniem głową. Z twoich ust padło, że naprawdę zazdrościsz Tomkowi, że jego wybranka została przez nią zaakceptowana bez najmniejszego problemu i nim się obejrzałeś a przymykałeś za waszą dwójką drzwi rodzinnego domu.

***

Wzdychałeś głośno nad postawą brata, który błagał cię przez telefon o odebranie z radomskiej kwieciarni bukietu białych róż oraz zwinięcia z blatu stołu kuchennego w twoim mieszkaniu dwóch koper, które w pośpiechu na przedmeczową rozgrzewkę zapomniał zabrać. Dziękować ci wylewnie, a ty zanosiłeś się głośnym śmiechem, spoglądając przelotnie na kroczącą przy twoim boku dziewczynę. Wrzuciłeś telefon do wnętrza kieszeni dżinsowych spodni i mocniej zacisnąłeś palce oplatające zziębniętą dłoń Dybaś. Po chwili spoczywałeś już na trybunie VIP radomskiej hali i starałeś się skryć bukiet kwiatów przed przybyciem partnerki twojego młodszego brata. Zrzuciłeś z siebie czarną, długą kurtkę zimową, wsuwając do jej wielkiej kieszeni dwie ozdobne koperty i podszedłeś do jednej z band reklamowych, wychwytując wzrokiem błękitnych tęczówek sylwetkę przyjmującego.

- Dzięki bracie.- szepnął do twojego ucha, klepiąc cię na przywitanie po plecach.- Jak się trzyma Paula?- uniósł pytająco brew, odnajdując ją wzrokiem na widowni.

- Cóż olaliśmy rodziców i jak widzisz nadal jesteśmy razem.-obdarowałeś go łagodnym uśmiechem.- Ja nie wiem jakim cudem do Kaśki nie mieli zastrzeżeń choć ogarnia życie na porównywalnym a  nawet gorszym od ciebie poziomie.-zaniosłeś się głośnym śmiechem.

-Ej, ej. Nie obrażaj mojej przyszłej żony i matki moich dzieci.-oberwałeś w ramie, a Tomek zachichotał pod nosem na twoje słowa.

-Lepiej powiedz jak to wykminiłeś wszystko.- szturchnąłeś go w ramie, uśmiechając się porozumiewawczo.

- Mój kochany braciszku doskonal wiesz, że Tomasz musi być zawsze oryginalny. Dlatego też uklęknę przed nią i wysunę dwie koperty z napisem ” Jeśli powiesz nie”, „ Jeśli powiesz tak”. Ona którąś weźmie, ale zakładam, że tą z pozytywną odpowiedzią.-zaśmialiście się w tym momencie .- Wręczę jej róże i pierścionek i finisz. Tylko zastanawiam się jeszcze czy zrobić to na parkiecie czy tam właśnie przy trybunach.

-Hmmm…W  sumie ludzie o was wiedzą i dużo twoich fanek o dziwo was ubóstwia, więc wydaje mi się, że ani ty ani ona nie zostaniecie zlinczowani przez twoje hot faneczki.-parsknąłeś głośnym śmiechem, a Tomek ci zawtórował.

Po wymienieniu jeszcze kilku zdań zawodnik z numerem dziewiętnaście powrócił do rozgrzewki, a ty spocząłeś na krzesełku obok Pauli. Zamarłeś, kiedy studentka wypatrzyła waszą dwójkę na trybunach i korzystając z wolnego miejsca obok twojej połówki skierowała się w waszym kierunku. Popatrzyłeś błagalnie na szatynkę, prosząc aby coś wymyśliła, by miedzianowłosa nie zarejestrowała spoczywającego za twoim krzesełkiem bukietu. 

- O jejku jakie ładne róże!- zawyła zachwycona dziewczyna twojego brata, przywołując na siebie nawet wzrok bruneta.

Uderzył się z otwartej dłoni w twarz, klnąc siarczyście pod nosem, a ty chichotałeś cicho z powodu jego zachowania. Widziałeś jak miota się i nie wie co ze sobą zrobić, gdyż nie ma kontroli nad sytuacją. Postanowiła ją natomiast przejąć twoja księżniczka.

-Dostałam od Janka.- powiedziała, odgrywając dumną Paula.-Piękne, prawda?- przeciągnęła ostatnią literę wyrazu, uświadamiając ci, że będziesz jej musiał to okłamywanie Kaśki jakoś wynagrodzić.

~*~

Hello! ^^

Oj, dzieje się! Janek ma przechlapane u matki ze swoją nową dziewczyną, a Tomek zdecydował się na większy krok w kierunku przyszłości, którą wiążę z Kaśką ;) Jak myślicie, oświadczyny przebiegną pomyślnie? :D Powiem Wam, że szykuje się mała niespodzianka ;3 Jeszcze cztery części oraz epilog i pożegnamy się z losami starszego z braci Fornal, Paulą oraz para numer dwa w tym opowiadaniu :( Mam nadzieję, że to będzie impulsem, aby dzielić się ze mną Waszą opinią na temat każdego rozdziału w komentarzu! ^^ Całuję i do zobaczenia za tydzień! ;*