Szesnaście

Przyglądałeś się rywalizacji toczącej się na boisku z drugą drużyną minionego sezonu i kiwałeś głową z uznaniem nad postawą twojego brata, kiedy podbił kolejną wymagającą piłkę w obronie. Był zdecydowaną podporą radomskiego zespołu jeżeli chodziło o element przyjęcia a także odciążał w ataku rosyjskiego zawodnika. Kątem oka zerknąłeś na pochłoniętą widowiskiem pod złotym sufitem dziewczynę Tomka. Spoczywała na krzesełku jak na szpilkach i wpatrywała się uważnie w płytę parkietu, ściskając solidnie kciuki. W pewnym momencie poderwała się z miejsca, kiedy Fornal zakończył efektowny atak z drugiej linii. Pisnęła uradowana, a ty pokręciłeś roześmiany głową, gdy Paula wywróciła jedynie oczami i pociągała ją za rękaw oficjalnej koszulki meczowej Tytusa, którą odziedziczyła po nim po zeszłym sezonie, prosząc o uspokojenie się. Chwilę później to ty opuściłeś krzesełko, łapiąc się dłońmi za głowę, gdy brunet przełożył ręce nad siatką i zatrzymał atak świetnie dysponowanego w dzisiejszym meczu Kaczmarka. Szatynka popatrzyła na ciebie rozbawiona, gdy klaskałeś z całych sił w dłonie i wydzierałeś się na całe gardło, chwaląc czytanie gry przez mężczyznę, z którym łączyły cię węzły krwi.

- I ty mi każesz Kaśkę uspokajać.-popatrzyła na ciebie z niezrozumieniem Dybaś.

-Cicho bądź. Ja tutaj mecz oglądam, kobieto.-mruknąłeś, nie odczepiając spojrzenia od boiska.

-Jak typowy Janusz.-skwitowała z promiennym uśmiechem dziewczyna.

Zmierzyłeś ją groźnym wzrokiem i mimowolnie zachichotałeś pod nosem na jej słowa. Nim się obejrzałeś, a spotkanie dobiegło końca i rozstrzygnięte zostało w pięciu setach. Radomianie ostatecznie przechylili szalę zwycięstwa na swoją stronę, triumfując dwoma punkami przewagi nad Kędzierzynem- Koźlem. Tomek zdyszany podreptał w kierunku wręczającego statuetkę MVP mężczyzny i podziękował mu z szerokim uśmiechem malującym się na jego ustach. Po wynagrodzeniu wraz z drużyną klubowi kibica  doświadczenia niejednokrotne stanu przedzawałowego podreptał w kierunku waszego sektora. Uśmiechnąłeś się pod nosem, przeczuwając co się szykuje i splotłeś palce dłoni szatynki ze swoimi, wstając z miejsca. Dziewczyna popatrzyła na ciebie mieniącymi się oliwkowymi tęczówkami i ponownie skierowała wzrok na parę zakochanych. Kaśka podbiegła do siatkarza i uwiesiła się mu na szyi, gratulując wyróżnienia i scałowywała jego nawilżone policzki. Brunet ostrożnie ją od siebie odciągnął, odpowiadając na jej zachowanie promiennym uśmiechem i chwycił jej dłoń w swoją, ciągnąc w kierunku parkietu. Podszedłeś wraz z Paulą bliżej bandy i odebrałeś od niego statuetkę. Na twarzy twojej przyszłej szwagierki malowało się zdezorientowanie i zaciekawienie tym co za chwilę może nastąpić. Podążała jednak posłusznie za swoim partnerem i przystanęła, kiedy i on się zatrzymał. Skinąłeś głową na twoje miejsce zajmowane na trybunach w kierunku mierzącego cię pytającym wzrokiem Filipa i wyszeptałeś „podaj temu głąbowi róże i koperty z kiszeni mojej kurtki bo zapomniał”. Atakujący zaśmiał się na twoje słowa, ale pośpiesznie pobiegł w stronę wskazanego miejsca i ułożył dane rzeczy na jednym z krzeseł. Tytus to zauważył i posłał ci wdzięczny uśmiech. Przejął mikrofon od spikera, z którym wcześniej ustawił przebieg tego wydarzenia i delikatnie zakołysał się do pierwszych rytmów „ Jak sen” wydobywających się z głośników w hali.

-Głąbie coś ty znowu wymyślił?- splotła ramiona na klatce piersiowej Kaśka, patrząc na niego wyczekująco.

-Katarzyno, szalona ruda dziewczyno.- rozpoczął, chichocząc delikatnie pod nosem, a ty przyłożyłeś sobie z otwartej dłoni w czoło.- Uznałem, ze wytrzymałaś ze mną wystarczająco długo, aby nastąpił ten moment.- rzekł z czarującym uśmiechem.- Czy odmienisz moje życie na zawsze i staniesz się jego towarzyszką do samej śmierci? Mianowicie chodzi mi o to czy zechcesz zostać moją żoną? Wiem, że jesteśmy jeszcze młodzi, nawet za młodzi, ale ja z twojego powodu wariuje i…-wypowiedział te słowa, klęcząc przed nią na jednym kolanie.

Michał pośpiesznie podrzucił mu bukiet białych róż oraz dwie koperty. Paula roześmiała się głośno, kiedy wracając na swoje miejsce rzeszowianin opadł centralnie na twarz, potykając się o własną nogę. Zawtórowałeś jej, ale ucichłeś, kiedy zostałeś zmrożony groźnym wzrokiem brata. Wysunął od dwie koperty w kierunku dziewczyny i popatrzył na nią z nadzieją w oczach. Pozostałości kibiców w obiekcie sportowym zaczęli zachęcać przyszłą dziennikarkę do powiedzenia tak. Ta spojrzała oszołomiona na Tytusa, przykładając dłoń do rozchylonych ust i wręczyła mu jedną z kopert. Przymknęła powieki i zaciągnęła się aromatem róż. Fornal pisnął uradowany, odczytując upragnioną odpowiedź ze śnieżnobiałego papieru i wyciągnął zza pleców czerwone, poręczne pudełeczko, rozwierając je przed dziewczyną. Wsunął pierścionek na smukły palec i wzniósł ją w swoich ramionach ku górze. Ta oplotła dłońmi jego szyję i zmoczyła łzami jego meczową koszulkę. Na jej ustach dało się dostrzec błogi uśmiech, a w jej oczach niesamowite pokłady szczęścia. Twój brat natomiast biegał po całym parkiecie, wrzeszcząc na całe gardło. Wymieniłeś wymowne spojrzenie z twoją partnerką i w jednym momencie parsknąłeś wraz z nią głośnym śmiechem.

- Pasują do siebie jak dwie krople wody.- mruknęła pod nosem, nie odrywając wzroku od tańczącej z euforii rudowłosej.- Matko bosko, ale do wesela trzeba ją nauczyć tańczyć zdecydowanie!-spojrzała na ciebie przerażona poczynaniami przyjaciółki.

-Tomasz Fornal, król parkietu się tym zajmie.- oświadczyłeś, zanosząc się śmiechem.- Zatańczysz młoda damo?- zerknąłeś na jej twarz z szelmowskim uśmiechem.

Paula jedynie zachichotała i chwyciła twoją dłoń, podążając za tobą w kierunku boiska. Ułożyła dłoń na twoim ramieniu, a drugą wplotła w twoje palce. Takim oto sposobem odtworzyliście jedne z układów waszego pamiętnego kursu. Czułeś jej wypalające cię spojrzenie, ocierające się o twoje uda kuszące biodra. Uwielbiałeś odczuwać jej bliskość podczas tańca i to nie zmieniło się od pierwszych zajęć szkolenia. Oparłeś czoło o jej czoło i skradłeś z jej ust długi, czuły pocałunek. Uśmiechnęła się łagodnie pod nosem i spoczęła na twoim ramieniu, które jako jedyna bariera chroniło ją przed zetknięciem z parkietem.

- Fornal, jestem pod podziwem.- sapnęła zdyszana waszymi akrobacjami.- Nie wyszedłeś z prawy.-szturchnęła cię w ramie z cwanym uśmiechem.

 ~*~

Hejka! ^^

No to mamy dalszy ciąg planu Tomka, który zrealizowany został w stu procentach z powodzeniem i para może się cieszyć wykonanym krokiem w kierunku przyszłości, wspólnej przyszłości! ;3 Janek też czaruje swoją partnerkę, ale w ich przypadku jeszcze trochę czasu musi upłynąć na nadejście takich rzeczy :D Podoba mi się osobiście ten rozdział, jest niezły, ale mógł być lepszy.. Czekam na Wasze opinię i do zobaczenia za tydzień! Całuję! ;*